Μια φορά ήταν ένας πατέρας και ο γιος του. Ήθελαν να κινήσουν για την πόλη για να ψωνίσουν τα απαραίτητα.Πήραν λοιπόν μαζί τους και τον γαϊδαράκο τους για να τους βοηθήσει στο
κουβάλημα και κίνησαν για την πολιτεία.Πάνω στον γαϊδαράκο καθόταν ο
μικρός ενώ ο πατέρας προπορευόταν πεζός κρατώντας το χαλινάρι του ζώου.
Εκεί που περπατούσαν λοιπόν, συνάντησαν έναν διαβάτη ο οποίος σχολίασε: «Κοίτα το παλιόπαιδο που κάθεται πάνω στο γαϊδουράκι και αφήνει τον γερο-πατέρα του να περπατάει και να κουράζεται». Ο πατέρας που έδινε πάντα πολύ μεγάλη σημασία στο «τι θα πει ο κόσμος»,
έδωσε αμέσως εντολή στο γιο του να ξεπεζέψει για να ανέβει αυτός. «Έτσι
δεν θα ξαναεκτεθούμε στον κόσμο» είπε.
Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν και παρακάτω συναντούν έναν άλλο διαβάτη, που βλέποντας τους ξίνισε τα μούτρα του και σχολίασε: «Καλά δεν ντρέπεται ο άσπλαχνος πατέρας που αφήνει το γιο του να περπατά
και να κουράζεται ενώ αυτός στρογγυλοκάθεται πάνω στο γαϊδουράκι;»
Κρύος ιδρώτας έλουσε τον δυστυχή πατέρα για το δεικτικό σχόλιο, έτσι
αμέσως ανέβασε και τον γιο του στο υποζύγιο. «Έτσι δεν θα ξαναεκτεθούμε
στον κόσμο» είπε.
Δρόμο παίρνουν δρόμο αφήνουν, καβαλημένοι και οι δύο πάνω στο γαϊδουράκι
και λίγα χιλιόμετρα πριν την πόλη συναντούν έναν άλλο διαβάτη, που
βλέποντας τους έμεινε με ανοικτό το στόμα του και σχολίασε: «Καλά δεν ντρέπονται οι αναίσθητοι που έχουν στρογγυλοκαθίσει και οι δύο τους πάνω στο κακόμοιρο το γαϊδουράκι;» Μια και δύο ο πατέρας λέει στον γιο του: «Αυτό είναι άνω ποταμών. Δεν
πρέπει σε καμιά περίπτωση τώρα που θα πάμε στην πόλη να εκτεθούμε!
Πρέπει να ξεκουράσουμε το γαϊδουράκι!» Φτιάχνουν λοιπόν ένα αυτοσχέδιο φορείο, έβαλαν το γαϊδουράκι απάνω και κίνησαν καμαρωτοί - καμαρωτοί για την πόλη.
Με το που φτάνουν στην αγορά φυσικά επεκράτησε μεγάλη αναστάτωση αφού
όλοι σκασμένοι στα γέλια σχολίαζαν «Κοίτα τους χαζούς έχουν ένα μια χαρά
γαϊδούρι και αντί να τους κουβαλάει, το κουβαλάνε αυτοί!» Και όλα αυτά προς μεγάλη απογοήτευση του αξιοπρεπούς πατρός που τελικά είδε τον χειρότερο εφιάλτη του να γίνεται πραγματικότητα…
Ποτέ μα ποτέ
δεν μπορείς να έχεις
τους πάντες
ικανοποιημένους.
Υπάρχει και κάποιος άλλος που αντιμετώπισε διαφορετικά την κοινή γνώμη…
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ο Χότζας με τον περιώνυμο φούρνο του.
Προφανώς ο Χότζας δεν είχε ηθικούς ενδοιασμούς. Ήταν Ο.Φ.Α., όπως θα λέγαμε σήμερα, δανειζόμενοι τον όρο από την σύγχρονη πολιτική!